Weź wyluzuj

Wiesz co? Masz prawo być zła i zmęczona. Nie musisz być wiecznie uśmiechnięta. Jesteś przede wszystkim człowiekiem, dopiero później pielęgniarką.

Od zawsze wpajano nam w szkołach, na studiach, że musimy być ułożone, podporządkowane i uśmiechnięte. Mimo wszystko. Pacjent może na Ciebie pluć, wyzywać, a my mamy być ponad to. Lekarz może robić rzeczy, które nam się nie podobają i z którymi się nie zgadzamy, a my mamy nie komentować. Mamy robić. Te czasy się kończą.

Ciężki dyżur, sprzeczka z koleżanką, kilka cierpkich słów od pacjenta, obgadanie za plecami. Rośnie w Tobie frustracja. Wchodzisz więc na forum lub grupę dla pielęgniarek i komentujesz. Chcesz się dowartościować. Jak magister pielęgniarstwa może zadawać na grupie dla pielęgniarek takie pytanie? Jak to tego nie wie? Przecież kiedyś w liceach medycznych to było tak cudownie, wszystko się wiedziało, a teraz po studiach i nie wiedzą takich rzeczy. Ile razy przeczytaliście takie komentarze i wpisy? Jak takie coś ma budować naszą solidarność zawodową? Nasza praca to ciężki kawałek chleba. Jedziemy na tym samym wózku. Dlaczego więc podkładamy sobie nogi? Czemu piłujemy gałąź na której razem siedzimy?

/Pracę zostawiaj za drzwiami/. Może to się sprawdza, ale nie u pielęgniarek. Jak mamy zostawić za drzwiami kilogramy negatywnych i pozytywnych odczuć? Ciężko jest wyjść i nie myśleć o tym, że zmarł nam pacjent, którego godzinę wcześniej odwiedziła rodzina i cieszyła się, że chyba dziś jest lepiej. Ciężko jest wyjść i nie myśleć o 88-letnim pacjencie, który wybudził się lepiej niż nie jeden trzydziestolatek, a na koniec dyżuru ze łzami w oczach dziękuje za opiekę i przeprasza, że nie może ucałować Twojej ręki bo musi leżeć, ale gdyby tylko mógł usiąść to by to zrobił. Ciężko jest nie myśleć o tym, że przez dwanaście godzin życie tych ludzi było w naszych rękach.

Jednak mimo wszystko nasza praca nie daje nam monopolu na zmęczenie, trudne sytuacje. Ostatnio, po bohaterskiej akcji na Nanga Parbat usłyszałam, że /Elisabeth Revol nie ma prawa mówić, że była w trudnej sytuacji. W trudnej sytuacji to na co dzień jesteśmy my – pielęgniarki, a ona mogła tam nie wchodzić/. Przepraszam za te słowa, ale my też miałyśmy i mamy ciągle wybór zawodu.

Pielęgniarko/ pielęgniarzu – weź wyluzuj. Masz prawo być wściekły, masz prawo przeżywać trudne sytuacje, ale podkopywanie innych zawodów czy pielęgniarek nie pomoże Ci w tym ani odrobinę. Takie dowartościowanie daje bardzo krótkotrwały efekt. Chcę wierzyć, że każda/ każdy z nas, niezależnie od ilości skończonych kursów, studiów i szkół, daje z siebie najwięcej ile może.

Gramy do jednej bramki. Na tym meczu mamy jednego – najsurowszego sędziego, który zauważy każdy błąd.